امسال هیچی از تابستون نفهمیدم!

نه تونستم خستگیهامو به در کنم و نه سفری، تفریحی و نه حتی فهمیدم ماه رمضان کی آمد و کی رفت...

یک دنیا برنامه ی درسی تلنبار شده هم برایم ماند! دفترچه برنامه ریزی هایم که حتی یه تیک اجرا هم روش نخورد!!

حالا به نظرتون به یکی مثل من چی میشه گفت؟؟؟

کم کار ترین تابستون عمرم رو گذروندم...

اما بیشتر از همیشه خدا رو شکر...

همه ی اینها فدای یه پروژه ی نا تمام شده.

پروژه ای که ختم به خیر شدنش خییییییییییییییلی برام مهمه.

نیازمند دعاهای مهریانانه دوستان خوبم هستم

مثل همیشه...